ျမန္မာျပည္သို ့ေပးစာ

ေရမီးထိန္လင္းစြာနဲ႔ လွပေနတက္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးေတြ
မိုးျပာေရာင္ ေနာက္ခံေအာက္က အေဆာက္အဦးၾကီးေတြ
ၾကားမွေနရေပမဲ့
အိမ္က်ိဳအိမ္ၾကားက တဲပုတ္ ကေလးက
က်မ ညတိုင္း မက္တဲ့အိမ္မက္ပါ။

ကေလးက အစ " ဟလို " ဆိုတဲ့ ႏဳွတ္ဆက္သံေတြၾကားတိုင္း
ရြာ ဦး ေက်ာင္း ေခါင္း ေလာင္း သံၾကား
မဂၤလာပါ ႏွဳတ္ဆက္ ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းေလးကို သတိရတယ္။

YOU and I ဆိုတဲ ့စကားႏွစ္ လံုး မျဖစ္ မေနေျပာေနရေပမဲ ့
ေခါင္းငံု ့ လက္ပိုက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္တက္တဲ့
အက်င့္ကို ေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ မေဖ်ာက္ပါဘူး ။

၀က္သားနဲ ့ဘာဘီက်ဴးကို စားေန ခ်ိန္မွာ
အေမ့ ေခြ်းႏွဲစာ နဲ ့ေၾကြးတဲ့
့ပဲျပဳတ္ နဲ ထမင္းၾကမ္းကို အမွတ္ရတယ္။

မက္ေဒါနယ္က ဟန္ဘာကာနဲ ့
ကိုကာကိုလာကို အစာေျပသံုး ေဆာင္ေနေပမဲ ့...
လက္ဖက္သုတ္နဲ ့ေရေႏြးၾကမ္းေလာက္မႏွစ္သက္ဖူးပါဘူး။

ေပ်ာ္ရာ မွာ မေန ေတာ္ရမွာ ေန
ေက်ာင္း လခေပးႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္
အင္းလွ်ားလမ္း မွာ အတြဲကိုယ္စီနဲ ့လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့
မင္းတို ့ဘ၀ေတြကို လည္း အားက်ပါတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္ျပီးလုိ ့ ေက်ာင္းကို အေျပးသြားတဲ့အခါ
သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ ့အတူ ေၾကာ္ဆိုင္မွာ ထုိင္ခ်င္ လိုက္တာ
လုိ ့ေတာင့္တမိတာလဲအေမာပါ။

၀င္းလက္ျပိဳးျပက္ေနတဲ့ မွန္ခန္းထဲကကာပူခ်ီနိ ေသာက္တိုင္း
ေက်ာင္း က အျပန္ေသာက္ေနၾက
ကားဂိတ္နားက ေရခဲေရဆုိင္ေလးကို လည္း သတိရပါတယ္။

ႏွင္းဒဏ္ ခံႏိုင္ ေအာင္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြ ၀တ္ထားရေပမဲ့
ျမန္မာမိန္းခေလး တေယာက္ဆိုတာကို လည္း
ဘယ္တုန္း က မွ မေမ့ပါဘူး။

မတက္သာ လုိ ့အေ၀းမွာ ေနရေပမဲ့
တေန ့မွေမ့မရတာ က က်မခ်စ္ တဲ့ အမိေျမပါ။

အနာဂါတ္ေတြ ကို
ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ ၾကည့္ရင္း
တလွမ္း ျခင္း လွမ္း ေလွ်က္ ေနတဲ့
ေျခလွမ္းေတြအဆံုး ပန္းတိုင္ကို ေရာက္
အေတာင္ ေတြ မေညာင္းခင္
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္ခဲ့မယ္ဆို
အေျပးတေခါက္ အေရာက္လာခဲ့ပါဦးမယ္

ျမန္မာျပည္ရယ္။