ဘ၀တခု ရဲ ့ တေန ့တာ (ပ-ဒု-ဇတ္သိမ္းပိုင္း)

(ပထမပိုင္း)

.မိုးေရဆိုရႊဲေနတဲ့ လမ္းမေပၚမွာ လူတေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္လွ်က္။ ဒီေန ့လကုန္ျပီး ၅ ရက္ေန ့ ဒီတခါအိမ္လစာ မေပးႏိုင္လွ်င္ေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းရမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ...။ ေလးပင္တဲ့ေျခလွမ္းေတြ နဲ ့တလွမ္းျခင္းလွမ္းအတက္ အိမ္၀မွာၾကိဳေနေသာ လူတေယာက္။ ဘယ္သူမ်ားရွိဦးမွာလဲ။

က်ေနာ္အဆင္မေျပခဲ့ဘူး ၊ က်ေနာ္မွာဒီေန ့ ၁ နာရီ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးရွိပါတယ္ ..။ အလုပ္ရဖို ့မ်ားတယ္ ။ က်ေနာ္ အလုပ္ရတာနဲ ့ခ်က္ျခင္းေပးပါ့မယ္။

အိမ္ရွင္....ဒီလိုနဲ ့ေျပာေပါင္းလည္းမ်ားျပီပဲ...ငါမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး

ဒါဆိုက်ေနာ္ ဘယ္လိုပ္ရမွာလဲ...က်ေနာ့္ကို ဒီေန ့တရက္ေတာ့ေနခြင့္ျပဳပါ

အိမ္ရွင္....မင္းမွာေရြးစရာလမ္း ၂ ခုရွိတယ္ ၾကိဳက္တာကို ေရြးပါ..။
၁။ မင္းအိမ္လစာေပးျပီးဆက္ေန
၂။ မင္းပစည္းေတြအကုန္ထားခဲ့အိမ္ေပၚကဆင္း။ ဒါကေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့လစာအတြက္ သက္သက္ညွာညွာစဥ္းစားေပးတာ။

က်ေနာ့အ၀တ္အစားေတြေတာ့ေပးလုိက္ပါဗ်ာ၊က်န္တာထားခဲ့ပါမယ္။

အိမ္ရွင္... မင္းကို ၂ လမ္းေပးထားတယ္ၾကိဳက္တာေရြး၊ က်န္တာငါနားမလည္ဘူး။

က်ေနာ့မွာ ဒီညေန အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးရွိတယ္၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္အ၀တ္အစားတစံုေတာ့ေပးလုိက္ပါဗ်ာ.။

အိမ္ရွင္.... မင္းတို ့ေကာင္ေတြ ရွဳပ္ေနတာပဲ သြားကြာ ေရာ့ဒီတစ္ထည္ယူသြား..။

အိမ္ရွင္ေပးေသာ အိမ္က်ီ ၤကို က်ေနာ္ ႏြမ္းနယ္စြာႏွင့္ၾကည့္မိသည္...အျပင္မွာႏွင္းေတြက်ေနသည္...။
ရုတ္တရက္ အေပၚထပ္မွရန္ျဖစ္ သံမ်ားထြက္လာသည္။

အိမ္ရွင္...မင္းခနေစာင့္ ငါသြားရွင္းလိုက္ဦးမယ္၊ ခ်က္ျခင္းျပန္လာမယ္...။

ေျပးထြက္သြားေသာ အိမ္ရွင္ ေက်ာျပင္ကို ေငးလွ်က္ ေတြေ၀ေနမိသည္...။ စားပြဲခံုတြင္တင္ထားေတာ့ လူရည္သန္ ့တေယာက္ပံုကို က်ေနာ္ ေငးေမာၾကည့္မိသည္...။ က်ဆံုးသြားျပီးျဖစ္ေသာ ေအာင္ျမင္မွဳမ်ား အတြက္ ေနာင္တတခုသာ က်ေနာ့္မွာရွိပါသည္။ ေဘးတြင္ ပြစာၾကဲေနေသာ က်ေနာ့္ အ၀တ္အစားမ်ား ရုတ္တရက္ ေကာက္ထည့္လုိက္မိသည္..။

အိမ္ရွင္...ေဟ့.. ေဟ့ မင္းဘာလုပ္တာလဲျပန္ခ်လုိက္စမ္း..

ဟိန္းခနဲ ့ျမည္ထြက္လာေသာ အသံမ်ားက က်ေနာ့္အတြက္ မိုးၾကိဳးတစင္း ျပစ္ခ်လိုက္သည္ႏွယ္။ မထူးေတာ့ပါ က်ေနာ့္ မွာဒီတလမ္းသာရွိပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ အ၀မွာ ပိတ္ရပ္ေနေသာ အိမ္ရွင္ ကို တြန္းထြက္လုိက္သည္...။

အိမ္ရွင္...ေဟ့ေကာင္ခုခ်က္ျခင္းရပ္...။

ေအာ္ဟစ္ရင္းေျပးလိုက္လာေသာ အိမ္ရွင္အသံက က်ေနာ့္နားထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္လွ်က္...။

(ဒုတိယပိုင္း)

ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ က်ေနာ္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူမရွိေတာ့ပါ..။ ေမာဟုိက္လြန္းသည့္အျပင္ ဆာေလာင္မွဳကပါက်ေနာ့ကိုထပ္ႏွိပ္စက္ေနသည္။ က်ေနာ့လက္ထဲတြင္ပါလားေသာ ဓါတ္ပံုေလးကိုၾကည့္မိသည္။ အခုလမ္းမေပၚေတြ ထီးမပါလမ္းေလွ်က္ေနေသာ က်ေနာ့္ ဓါတ္ပံုပါလို ့ေျပာလွ်င္ အရူးလုိ ့ပါသတ္မွတ္သြားၾကလိမ့္မည္မွာမလြဲ။ လမ္းေဘးတြင္ေစာင္ပါးပါး ေလးတစ္ထည္ႏွင့္ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနေသာ သူတခ်ိဳ ့ကို က်ေနာ္ၾကည့္မိသည္။ ဘ၀ဆိုတာဒါပဲလား...။

.

ေဒါင္ခနဲျမည္သြားေသာ နာရီသံစဥ္မွ ၁၂ နာရီထိုးသံက က်ေနာ့္ အေတြးေတြကို လွဳပ္ႏွိဳးလိုက္သည္...။ ယေန ့ (၁) နာရီ တြင္က်ေနာ့ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးရွိသည္ပဲ...အလုပ္ရလွ်င္ေတာ့ ဘာမွပူစရာမရွိပါ...ရတဲ့လစာေလးႏွင့္ ေခြ်တာစားလွ်င္ က်ေနာ့္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ သိပ္ပူစရာမလို..။ ဘတ္စ္ကားစီးရန္ က်ေနာ့မွာပိုက္စံတျပားမွမလာေသာေၾကာင့္ အလုပ္ ရွိရာသို ့ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္မိသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေရးေရးကို ေတြးျပီး က်ေနာ္ ျပံဳးမိပါသည္။ အဆိုးေတြထဲ မွ အေကာင္းတခုမဟုတ္လား...။အလုပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီထိုးဖို ့၅ မိနစ္သာလိုပါေတာ့သည္။ ေကာင္တာတြင္ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးရွိရာ ကို က်ေနာ္ေလွ်ာက္သြားမိသည္။

.

က်ေနာ္ ၁ နာရီ ခ်ိန္းထားတာရွိတယ္ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးအတြက္ .

.

မ်ိဳးသမီး.....ေနာက္ဆံုးနာမည္ေျပာပါ.

.

........... ပါ.

အမ်ိဳးသမီး....ခံုမွာထိုင္ေစာင့္ပါရွင

္.

မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္ ၁ နာရီခ်ိန္းထားတာ အခု ထုိးျပီဗ်

.

အမ်ိဳးသမီး....ဟုတ္ကဲ့ထိုင္ေစာင့္ပါရွင္၊ ျပီးရင္ေခၚပါလိမ့္မယ

္.

နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ၁ နာရီေက်ာ္ျပီ...။ အခန္းတြင္းရွိေသာလူမ်ားကို ေ၀့၀ဲၾကည့္မိသည္။ ျပီးေတာ့ လြတ္ေနေသာေနရာေလးတခု တြင္ က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္စြာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။

.

ေစာင့္ဆိုေတာ့လည္း ေစာင့္ရတာေပါ့ဗ်ာ။

.

က်ေနာ္ ႏွဳတ္မွ ထြက္သြားျခင္းပါ၊ က်ေနာ့ေဘး နားတြင္ထုိင္ေနေသာ အေယာက္ ၂၀ ခန္ ့ရွိေသာသူမ်ား တေယာက္ျပီး တေယာက္သာထြက္သြားသည္ ...က်ေနာ့အလွည့္မေရာက္ေသးပါ။ သက္ျပင္းေမာတခုခ်မိသည္။ ဘယ္တက္ႏိုင္ပါ့မလဲေလ က်ေနာ့အတြက္ ဒီအလုပ္ က မျဖစ္မေနလို အပ္ေနသည္ပဲ။ ေစာင့္ရန္သာရွိေတာ့သည္။ နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ၄ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ရွိပါျပီ။ မနက္တည္းက ဘာမွ်လည္းမစားရေသး။

.

အမ်ိဳးသမီး.... ကို.........

.

က်ေနာ့နာမည္ေခၚသံကိုၾကားလုိက္ရသည္။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္သြားပါသည္။ အလုပ္ရေတာ့မည္။ က်ေနာ္မန္ေနဂ်ာ ရွိရာကို ၀မ္းသာအားရ ေလွ်ာက္သြားမိသည္။

.

မန္ေနဂ်ာ....မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလည္း

.

..........ပါ။

.

မန္ေနဂ်ာ.....ဟုတ္ကဲ့ ကို.....ေနေကာင္းလား။

.

ေကာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

.

မန္ေနဂ်ာ.........ခနေလးေနာ္ က်ေနာ္ရွာလိုက္ဦးမယ္။

.

အ၀တ္အစားသပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာကို က်ေနာ္ ၾကည့္မိသည္။ အရင္က က်ေနာ့္အတြက္ မန္ေနဂ်ာဆုိသည္မွာ ရယ္စရာတခုျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ သူ ့ကိုေမာ့ၾကည့္ရသည္။ အေျပာင္းအလဲေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းလွပါသည္။

.

မန္ေနဂ်ာ....ခင္ဗ်ားနာမည္ ကြန္ျပဴတာထဲမွာ မေတြ ့ဘူး။ပထမဆံုးအၾကိမ္လာတာလား

.

ခင္ဗ်ာ

.

မန္ေနဂ်ာ....ဒီထဲမွာစရင္းမရွိဘူးလို ့ေျပာတာ

.

က်ေနာ့္ကို ဒီေန ့အင္တာဗ်ဴးအတြက္ ခ်ိန္းလိုက္ လို ့လာတာပါ။

.

မန္ေနဂ်ာ....နာမည္စရင္းေတာင္မရွိတာ ဘယ္လိုခ်ိန္းမွာလဲဗ် ၊

.

က်ေနာ့္တကယ္ေျပာတာပါ...။က်ေနာ့ကို ဒီေန ့ ၁နာ ရီမွာခ်ိန္းထားတာပါ။

.

မန္ေနဂ်ာ....ေရာ့...ခင္ဗ်ားဒီ ေလွ်ာက္လႊာကို ျဖည့္ျပီး က်ေနာ့္ စီပို ့လိုက္ပါ။

.

သူထိုးေပးေသာ ေလွ်ာ္ကလႊာစာရြက္ ကို က်ေနာ္ မယံုနုိင္စြာၾကည့္မိသည္။ ေလွ်ာက္လႊာတင္ျခင္းဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိပါ....။ အလြန္ကံေကာင္းလို ့အလုပ္ရမည္ဆိုရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး ၁ လေလာက္ေစာင့္ရသည္ပဲ...။

.

က်ေနာ့ကို ကူညီပါ။ က်ေနာ့ တကယ့္ကို အခက္အခဲျဖစ္ေနလို ့ပါ။ ျပီးေတာ့ တကယ္လည္း ဒီေန ့ခ်ိန္းထားတာပါ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေပးပါေနာ္။ ခင္ဗ်ားက်ေနာ့နာမည္ ေပါင္းတာမွားေနလားမသိဘူး။

.

မန္ေနဂ်ာ.....ခင္ဗ်ားၾကည့္လည္းေျပာပါဦး ။ က်ဳပ္ က မန္ေနဂ်ာတေယာက္ပါ ခင္ဗ်ားနာမည္ေတာ့ ေပါင္းတက္ပါတယ္။

.

အထင္ေသးစြာေျပာလုိက္ေသာ သူ ့စကားေတြက က်ေနာ့္နားသို ့သံရည္ပူလုိ စီး၀င္သြားသည္။ အ၀တ္အစားကို အလွ်င္စလုိ ေကာက္ထည့္ထားေသာ ခပ္စုတ္စုတ္ အိတ္ကို ၾကည့္ျပီး ေျပာလုိ္က္ျခင္းျဖစ္မည္။ ထားပါေတာ့ေလ က်ေနာ့အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ အလုပ္တခုထက္ ဘာမွ အေရးမၾကီးပါ။

.

မန္ေနဂ်ာ....က်ဳပ္မွာ အခ်ိန္မရွိဘူး ...ခင္ဗ်ားကို လုပ္လို ့ရတာ ၂ ခုရွိတယ္

၁။ ဒီေလွ်ာက္လႊာကို ျဖည့္ျပီး က်ေနာ့ လိပ္စာနဲ ့ပို ့လိုက္ပါ။ အလုပ္ရရင္ ေခၚလိုက္မယ္

၂။ အျခားအလုပ္တခုကို သြားေလွ်ာက္ပါ။ ဒီေနာ္တုိ ့ရံုးပိတ္ျပီ...။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

.

ေျပာရင္းထသြားေသာ မာန္ေနဂ်ာ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ စိတ္အားငယ္သြားသည္။ေမွ်ာင္လင့္ခ်က္ တခုဆံုးရွံဳး လုိက္ရျပီဆိုေသာ အသိႏွင့္ သူေပးေသာ ေလွ်ာက္လႊာ စာရြက္ ကို ယူျပီး က်ေနာ့ ရံုးခန္းကို ေက်ာခုိင္းလုိက္သည္။ က်ေနာ့မွာ ေရြးစရာလမ္းတခုသာရွိသည္ပဲ။

.

(ဇတ္သိမ္းပိုင္း)

.

ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စိတ္နဲ ့က်ေနာ္ထလာခ့ဲသည္...မိုးကလည္းခ်ဳပ္ျပီ...ဘာဆိုဘာမွလည္းမစားရေသးပါ...ညအိမ္စရာေနရာ ကလည္းမရွိ....ဒီညေတာ့ ဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲမသိေတာ့ပါ...။ ဒီဇင္ ဘာမို ့ႏွင္းေတြက်ေနတာေတာ့မဆန္း...ဒါေပမဲ့ ေဆာင္မပါ အေႏြးထည္မရွိက်ေနာ္က ေတာ့

ႏွင္းေတြရယ္ခဏေလးေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ တိတ္ေပးပါ ... ဟု စိတ္မွေရရြတ္မိသည္...။

တခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ပိုင္ ဆုိင္တဲ့ သူေဌးတန္းက အိမ္ေလးမွာ ဘီယာခ်မ္းေလး ေသာက္ျပီး ေနခဲ့ရေသာ ႏွင္းညတညကို က်ေနာ္ ျပန္လည္ မက္ေမာတက္လာပါျပီ....။ အေတြးတစတစ ႏွင့္လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ဘယ္ေရာက္လုိ ့ေရာက္မွန္းမသိ ေတာ့...။ က်ေနာ့္ ေဘးနားမွ ဟလို ဆိုျပီး ႏွဳတ္ဆက္ လာတဲ့ သူေတာင္းစား တေယာက္အသံၾကားမွ အာရံုျပန္၀င္လာခဲ့သည္...။ ဟုတ္ပါသည္ Homeless ၾကီးတေယာက္ လွည္းတခု ကို တြန္းျပီး က်ေနာ့ေဘးမွ ယွဥ္ေလွ်ာက္လွ်က္...။ က်ေနာ္လည္း အတန္ၾကာသည္ အထိ ျပန္ႏွဳတ္ဆက္ရန္ေမ့ ေနခဲ့သည္..

homeless... ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ အစာမရွိသလို ပဲ...ေအးကလည္းေအးနဲ ့ အေႏြးထည္လည္း မပါ ဘာလည္းမပါနဲ ့..။

က်ေနာ္... အင္း

homeless... ေရာ့ ဒါေလးေသာက္လိုက္

သူေတာင္းစားၾကီး လွမ္းေပးလာေသာ ပုလင္းကို က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္မိသည္...အထည္းက ဘာလဲေတာ့မသိ...က်ေနာ္လည္း မထူးဘူးဗ်ာ ဆိုျပီးေမာ့ခ်လိုက္သည္...အရက္ျပင္းျပင္း ျဖစ္ေနသည္...။ က်ေနာ့ဘ၀မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ အရက္ျပင္း ေသာက္ဖူးခဲ့ျခင္းပါ..။

homeless...ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ မေျပဘူးနဲ ့တူတယ္..

က်ေနာ္...ဟုတ္တယ္ဗ်ာ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးသြားတာ အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ...က်ေနာ့ နာမည္ေတာင္ ရွာမေတြ ့ဘူးတဲ့ဗ်ာ

homeless... ဟားဟားးး

ေခါင္းကို တညိွတ္ညိွတ္ႏွင့္ သေဘာက်စြာရယ္ေနေသာ ထိုသူကို က်ေနာ္ နားမလည္စြာ ၾကည့္မိသည္...က်ေနာ္တို ့ျဖတ္ေလွ်ာက္လာ ေသာ ပန္းျခံေလးအနား ခံုးတန္းေလးကို ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ထိုသူအားႏွဳတ္ဆက္စကား ဆို လိုက္သည္..။

Homeless...ဘာလဗ် မင္း ဒီမွာ ပဲ ေနခဲ့ေတာ့မလို ့လား

က်ေနာ္... ဟုတ္တယ္ဗ်ာ က်ေနာ္ ဒီညေတာ့ ဒီမွာ ပဲ နားေတာ့မယ္

homeless...ေအးေအး ဒါကေတာ့ မင္းသေဘာပဲေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္က်က္ေတာ့ ေနေပါ့ သူေတာင္းစားလုပ္တယ္ဆို ကလည္း မလြယ္ဘူးဗ်...အဟတ္

ေျပာေျပာႏွင့္ ထြက္သြားေသာ သူေတာင္းစားၾကီးကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ က်န္ခဲ့သည္...ႏွင္းဆဲ သြားေတာ့ မွ က်ေနာ္လည္း စိတ္သက္သာရရ သည္..။ မဟုတ္ရင္ေတာ့မလြယ္...။

ရဲသား...ဟိတ္လူ...ဟိတ္လူ ထထ

ေမွးခနဲ ေပ်ာ္သြားခါမွ လွန္ ့ႏို္းလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္ က်ေနာ္ အလန္ ့တၾကား ထမိသည္...။

က်ေနာ္...ဘာလဲဗ် ခင္ဗ်ားကလည္း အလန္ ့တၾကား

ရဲသား...ခင္ဗ်ား ဒီေနရာမွာ အိပ္လုိ ့မရဘူး..

အခုမွထိုသူအား က်ေနာ္ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္...ရဲ တေယာက္ပဲ..

က်ေနာ္...ဒီတညပါပဲဗ်ာ

ရဲသား....တညပဲ အိပ္စရာမရွိတဲ့ သူေတာင္းစားရယ္ရွိလို ့လား ?မရဘူး...မရဘူး...ခင္ဗ်ားအိပ္ခ်င္ရင္ ဟုိးဘက္ ၈ ဘေလာ့ေလာက္မွာ သူေတာင္းစားေတြအိပ္တဲ့ေနရာရွိတယ္ သြားအိပ္ေျခ..။

ဘယ္လို မွေျပာလို ့မရ မွန္းက်ေနာ္သိလုိက္ ပါျပီ...အစာမရွိလို ့အားျပတ္ရတဲ့ၾကားထဲဗ်ာ...သူေတာင္းစားလုပ္တာေတာင္ မလြယ္ဘူး...ဟု က်ေနာ့္စိတ္မွ ရြတ္ရင္းထြက္လာခဲ့ပါသည္...။ ဘ၀ဆိုတာ ဒါၾကီးပဲျဖစ္မွာပါ...ခ်မ္းသာတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဘ၀ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္..အခုေတာ့ ဘ၀ကို ရဲရဲၾကီးရင္ ဆုိင္ရေပဦးေတာ့မည္...။ ဒီရက္ခေလးသည္ က်ေနာ့္ ဘ၀တစ္ ခုလံုး ဧ။္တေန ့တာ သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခဲ့လွ်င္........

(ေက်းဇူးတင္လွ်က္)

ဒီ၀တၳဳ ေလးကေတာ့ ညေလး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္ေလာက္ က ဖတ္ဖူးတဲ့ နာမည္ၾကီး အဂၤလိပ္ ၀တၳဳ ေလးတပုဒ္ ကို အမွတ္ရျပီး ျပန္လည္ မွီ၀ဲ ေရးထားတာေလးပါ...အခုေတာ့ ဒီ၀၀တၳဳ ကို Stuck ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ ဇတ္ကားအျဖစ္ ျပန္လည္ ရိုက္ကူးထားတာကို ေတြ ့ရပါတယ္...။ဇတ္လမ္းရဲ ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေသြးသံရဲ ရဲ နဲ ့ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းျပီး သနားစရာေကာင္းတဲ့ ထိုသူ ့အေၾကာင္းကို ေတာ့ အခ်ိန္ရတဲ့တေန ့ေရးပါဦးမယ္...။