သမီးအလိမၼာ

........တခါက ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ မွာ အလြန္ပဲဆင္းရဲခ်ိုဳ ့တဲ့တဲ့ လယ္သမားၾကီး ဇနီးေမာင္ႏွံ ၂ ဦးရွိတယ္...။သူတို ့မွာ လူမမည္ သားသမီးရွိေယာက္လည္းရွိတယ္..။ နဂို ကဆင္းရဲရတဲ့ ၾကားထဲ သားသမီးရွစ္ေယာက္ကို ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ ထားရေတာ့ သူတုိ ့ခမ်ာ ပိုျပီးေတာ့ အက်ပ္အတညး္ေတြရွိတာေပါ့....။
.......တေန ့ယြန္းပါရဲ လို ့အမည္တြင္တဲ့ သမီးၾကီးက အိမ္မွာ သူသာ မရွိရင္ အေဖ အေမတို ့သူ ့တေယာက္စာ သက္သာမယ္လုိ ့စိတ္ကူးနဲ ့ မိဘေတြကို တိုင္ပင္ျပီး ေနအိမ္ကေန ထြက္သြားရွာတယ္...။ ယြန္းပါရဲ ကျမိဳ ့တျမိဳ ့ကို ေရာက္သြားပီး အိမ္တစ္အိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္မေလး အျဖစ္နဲ ့အလုပ္လုပ္ေနတာေပါ့...။ အိမ္ရွင္ေတြက လည္း လိမၼာျပီး အလုပ္ၾကိဳးစားတဲ့ သူမကို အလြန္ႏွစ္သက္ၾကတယ္...။ အစားေကာင္းေတြလည္းစားရတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူမဟာ ၀မ္းစာေရးအတြက္ အလြန္ပင္ပန္းၾကီးစြာ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြစားေသာက္ေနရတဲ့ မိဘေတြကို အျမဲသတိရျပီး မေပ်ာ္ႏုိင္ရွာပါဘူး..။ သူ ့မရဲ ့ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြကိုလည္း အျမဲသတိရေနေတာ့တာပဲ...။
......တေန ့မွာေတာ့ သူ မရဲ ့ဖခင္ဆီက ေနစာတေဆာင္ေရာက္လာသည္...။ သူ မမိခင္ မွာ ရုတ္တရက္ ေလျဖတ္ျပီး အိပ္ရာမွ မထႏုိင္ ျဖစ္ေနျပီး ၊ ျပဳစုမဲ့သူမရွိတာေၾကာင့္ သူမအားျပန္ေခၚေသာစာတစ္ေဆာင္ျဖစ္ေလသည္...။
......ယြန္းပါရဲလည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္...။ မိသားစု တစ္စုလံုးကို ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကီးစြာ အလုပ္ေၾကြးျပဳရွာသည္...။ တေန ့မွာေတာ့ သူမဖခင္လည္း အလြန္တရာမွ ဖ်ားနာျပီး ျဖစ္ေတာ့တယ္...။ ထိုအခါမွာေတာ့ ယြန္းပါရဲဟာ ဖခင္ေနရာ ကအလုပ္ေတြကိုလည္း သိမ္းၾကံဳးျပီးလုပ္ရေတာ့တာေပါ့...။ ဒါေပမဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ဖခင္ျဖစ္သူ မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလသည္...။
......ယြန္းပါရဲ ဟာ လယ္ထဲဆင္းျပီး အလုပ္ လုပ္ ရယံုထင္မကပဲ ရက္ကန္းလည္း ရက္ျပီး မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္ရွာတယ္...။ တေန ့မွာေတာ့ သူမရဲ ့မိခင္ျဖစ္သူဟာ ဘုရားေၾကာင္းကို အလြန္တရာမွ သြားခ်င္တာေၾကာင့္ သမီးျဖစ္သူကို ပို ့ေပးဖုိ ့ေျပာရွာတယ္..။ ဒါနဲ ့ပဲ ယြန္းပါရဲ ဟာ ေလျဖတ္ေနတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူကို ဘုရားေၾကာင္းကို ေခၚသြားခဲ့တာေပါ့...။ သူမဟာ လက္တစ္ဖက္နဲ ့မိခင္ကို ေဖးမတြဲေခၚတယ္...။ အျခားတဖက္ကေတာ့ ေခါက္ကုလားထုိင္ကို သယ္ေဆာင္ခဲ့တယ္...။ ေျခလွမ္းသံုးလွမ္း လွမ္းျပီးတုိင္းမွာ သူမဟာ ကုလားထိုင္ကို ျဖန္ ့ခင္းျပီး မိခင္ကို ထုိင္ျပီး အနားယူခုိင္းတယ္...။ ေျခလွမ္း သံုးလွမ္းလွမ္းလိုက္၊ ထိုင္နားလိုက္နဲ ့ ၁နာရီခန္ ့အၾကာမွာေတာ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းကို ေရာက္ရွိေလေတာ့တယ္..။
.....တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းဟာ သူမအိမ္နဲ ့နီးနီးေလးပါပဲ...။ သာမာန္ သူမ်ားအဖို ့ေတာ့ ၅ မိန္စေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ တာနဲ ့ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္...။ဒါေပမဲ့ ယြန္းပါရဲ ဟာ သူမမိခင္ရဲ ့ကိုယ္ကို မသယ္ႏုိင္တဲ့ အျပင္ သူတစ္ပါးအား သူမအတြက္ အလုပ္ ပိုမည္ဆိုးသျဖင့္ ထိုနည္းျဖင့္ ပို ့ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...။ ရြာသူရြာသားမ်ားက လည္း မိခင္အေပၚ အႏြံတာ ခံ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံျပီးျပဳဆုေပးတဲ့ ယြန္းပါရဲကို ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္...။ ကရုဏာလည္း သက္ၾကတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ ့သူေတြက သူမကို "ယြန္းရယ္ ညဥ္းအေမကို ခိုကိုးရာမဲ့ ေဂဟာကို ပို ့လုိက္ပါလား၊ ၾကာရင္ ညဥ္း လဲလိမ့္ မယ္" ဆုိျပီး ကရုဏာေဇာနဲ ့ေျပာၾကတယ္..။ သူမဟာ မိခင္ ကို ထိုေနရာမ်ိဳးမပို ့နိဳင္ေၾကာင့္ အျပင္းအထန္ျငိင္းဆိုခဲ့တယ္...။ ထိုအခါ ရြာသားေတြက "ေဂဟာက ညဥ္းအေမကို ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္မွာပါ၊ ပူစရာမလုိ ပါဘူး " လုိ ့ေျပာၾကတာေပါ့...ဒါေပမဲ့ သူမဟာ "ေဂဟာ က အေမ့ကို ေကာင္းေကာင္း ေကြ်းေမြး ေစာင့္ေရွာက္ၾက မွာပါပဲ...။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ကို ကြ်န္မ ေပးအပ္တဲ့ ကရုဏာမ်ိဳး၊ ေမတၱာမ်ိဳး ၊ ေစတနာမ်ိဳးကို ေတာ့ သူတုိ ့ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး " လို ့ေျပာခဲ့တယ္...။
......ရြာသားေတြကလည္း သူတုိ ့မိသားစုေလးကို သနားျပီး တဖက္တလွမ္းကေန ေစာင့္ေရွာက္ၾကတာေပါ့...။ ဒီလို နဲ ့ေနလာရာ ကေန ႏွစ္အတန္ၾကာတဲ့ အခါ သူမမိခင္ ကနားပင္းသြားျပန္တယ္...။သူမဟာ အရင္ထက္ပိုျပီး မိခင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရေတာ့ျပန္တာေပါ့။ မိခင္ရဲ ့ဒုကၡ အားလံုးကို သမီးယူထားလိုက္သလုိ ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့ ။ မိခင္က ေတာ့ သူမရဲ ့ေစာင့္ေရွာက္မွဳေတြေၾကာင့္ သက္သာရာရျပီး ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းေနေပမဲ့ ၊ ယြန္းပါရဲခမ်ာ မွာေတာ့ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဒဏ္ေတြ ေၾကာင့္ အရြယ္နဲ ့မမွ်ေအာင္ အိုးမင္းရင့္ေရာ္ ေနရွာတယ္..။
.......ရြာသူ ရြာသားတခ်ိဳ ့ကဆို " ၾကည့္စမ္း ပါဦးကြယ္ အေမက သမီးျဖစ္ျပီး ၊ သမီးက အေမျပန္ျဖစ္ ေနျပီ" ဆိုျပီး ေျပာဆိုတက္ၾကတယ္...။ ဒါကိုပဲ ယြန္းပါရဲက ႏွစ္သက္ သေဘာက်ေနေတာ့တယ္...။ သူမဟာ ဒုကိၡတမိခင္ကို ျပဳစုေစာင့္ ေရွာက္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ တိုင္ၾကာခဲ့တယ္...။ ၂၅ ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ျမိဳ ့မွ လူကံုထံ တစ္ဦးဟာ သူမရဲ ့ အနစ္နာခံမွဳ ႏွင့္ မိသားစုအေပၚ ထားရွိသည့္ၾကီးမား ေသာ ေမတၱာ ေစတနာေတြကို သိရွိသြားျပီး...ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳကာ ဆုေငြ အေျမာက္ အျမားကို ေပးအပ္ ခ်ီးျမႈင့္ ခဲ့ေလသည္...။
.......ထိုအခါ မွစျပီး အညတရ ဆင္းရဲ သူမေလး "ယြန္းပါရဲ" ရဲ ့အမည္ဟာ ျပင္သစ္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသာမက တစ္ကမၻာ လံုးထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသြားေတာ့ေလသည္...။
( ၾသဂုတ္ လ ၁၉၇၆ ေငြတာရီ မဂြဇင္း၊ မွ ျပန္လည္ မွီ၀ဲေရးသားသည္)


"တခါတေလ မိဘတစ္ေယာက္ အတြက္ သားသမီးမရွိလည္း ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ေပမဲ့
သားမီးေတြအတြက္ ေတာ့ မိဘဆိုတာ အလြန္တရာ မွပဲ လုိအပ္ပါတယ္...။"

"သားမီး ၁၀ ေယာက္ကို မိဘတစ္ေယာက္ က အလုပ္ေၾကြးျပဳဆုႏိုင္ေပမဲ့
တခါတေလ သားသမီး ၁ ေယာက္က မိဘ တေယာက္ ကို ျပဳဆုႏိုင္ခ်င္မွျပဳဆုႏိုင္မွာပါ"

"တခါတေလ သားသမီးတစ္ေယာက္က မိဘ ကို ျပဳဆုခ်င္ေပမဲ့
မိဘကလက္မခံ မလိုခ်င္တဲ့ အခါ...အဲဒီ ေစတနာ ၊ အဲဒီ အၾကင္နာ ကို ဘယ္သူ ့ကိုသြားေပးရမွာလည္း"


"တခါတေလ သားမီးတေယာက္ ကမိဘေမတၱာကို လိုခ်င္ေပမဲ့
အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ မိဘက မေပးႏိုင္တဲ့ အခါ ...အဲဒီအၾကင္နာ အဲဒီေမတၱာဘယ္သူ ့ကို သြားေတာင္းရမွာလည္း"

"တခါတေလ မိသားစု နဲ ့အဆင္မေျပလုိ ့အျပင္ကို ထြက္သြားတဲ့အခါ
အျပင္မွာ သူစိမ္းေတြနဲ ့ထာ၀ရေပ်ာ္ႏုိင္ပါ့မလား? "

"မိဘေမတၱာ ကို ဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ သိခြင့္ရျပီး
ဘယ္လို အခ်ိန္ေတြ က်မွ ေပးဆပ္ခြင့္ရမွာလဲ "

ဘ၀ ဆိုတာ ဒဏ္ရာ တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး...ဒါေပမဲ့ တခါတေလ ဘ၀မ္းမွာဒဏ္ရာခင္းျပီးေလွ်ာက္ရတက္တယ္...။

(ယြန္းပါရဲ ေလာက္ မေက်ာ္ၾကားခ်င္ပါဘူး...ဒါေပမဲ့ သူ ့လို အခြင့္ေရး တခုေလာက္ေတာ့ လုိခ်င္တယ္)

(ျငိမ္း (ခ) ငွက္ငယ္ေလး)