ဘာမွမေျပာပဲ ထြက္သြားလုိက္ပါ
ခဲထားတဲ့ ငါ့ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
ရဲရဲနီတဲ့ ေသြးစက္ေတြက်တဲ့တုိင္ေအာင္
မင္းနာမည္ကို ထပ္မေခၚေတာ့ဘူး
တိတ္ဆိတ္တဲ့ နံရံေတြၾကာမွာ
ငါ့ ဒဏ္ရာေတြကို ေျမျမဳပ္ျပစ္မယ္
ခ်စ္တက္ ျခင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့
က်ရွံဳးမွဳေတြကို ေရေလာင္းထားတဲ့
အဆိပ္ပင္တပင္ပါပဲ.....။
ခဲထားတဲ့ ငါ့ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
ရဲရဲနီတဲ့ ေသြးစက္ေတြက်တဲ့တုိင္ေအာင္
မင္းနာမည္ကို ထပ္မေခၚေတာ့ဘူး
တိတ္ဆိတ္တဲ့ နံရံေတြၾကာမွာ
ငါ့ ဒဏ္ရာေတြကို ေျမျမဳပ္ျပစ္မယ္
ခ်စ္တက္ ျခင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့
က်ရွံဳးမွဳေတြကို ေရေလာင္းထားတဲ့
အဆိပ္ပင္တပင္ပါပဲ.....။
12 ေယာက္က ဒီလိုေလးေတြေျပာသြားၾကျပီ:
အဆိပ္ပင္လား....
အင္း သတိထားရေတာ့မယ္... :)
ငွက္ငယ္ေလးေရ ... ကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားတယ္ က်ရွဳံးမွု ဆုိတဲ့ အဆိပ္ကို ခြန္းအားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾကည့္ၾကမယ္ေလ ....
ခင္တဲ့
ရန္ကုန္သား :))
အင္း ညီမေတာ္ က်ရံႈးမူေတြမၿဖစ္ပါေစနဲ႕ေတာ္....
အင္းးးးးးးး ငွက္ငယ္ေလးက က်ရံႈးေနတာလား။
မျဖစ္သင့္ဘူးေနာ္။
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဟ။
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ခ်စ္တက္ ျခင္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့
က်ရွံဳးမွဳေတြကို ေရေလာင္းထားတဲ့
အဆိပ္ပင္တဲ့လား
သိပ္ေကာင္းတဲ့ စာသားပါပဲ...
အဆိပ္ပင္မွန္း သိလ်က္နဲ႔ ေရေလာင္းတာကုိက အၿပစ္...။
ခုမွ ပန္းပ်ိဳးမယ့္သူေတြ စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ျပန္ၿပီ ...
အားေတာ့မငယ္ပါနဲ႔
စိတ္ဓာတ္လည္း မက်ပါနဲ႔
၁ ကုိး၊ ၂ ကမ္း၊ ၃ ၀ိတ္တဲ့
(အဟဲ ေျမာက္ေပးေနတာ)
ဒီကဗ်ာေလးကိုအရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
တိတ္ဆိတ္တဲ့ နံရံေတြၾကာမွာ
ငါ့ ဒဏ္ရာေတြကို ေျမျမဳပ္ျပစ္မယ္
ၾကည့္ရတာ ပါးစပ္ထဲရွိတာ ေလွွ်ာက္ရြတ္ေနတယ္ထင္တယ္။ ကုိယ္ဘာေရးထားလုိ႔ေရးထားမွန္္းေတာင္မသိဘူး။
hote kae...ae lo pae..akyit par nay loh par :)
Post a Comment